Relativeren…

lubwoensdag 29 juni 2016 22:45

Het is halfvijf in de ochtend als m’n wekker afloopt. Ik lig in een bed met muskietennet. Ik ben in Uganda, het is vandaag 26 mei, de dag van de Muskathlon. Een dag waar ik lang naar heb uit gekeken, ook een dag waar ik best wel tegen op heb gezien.
Ik ben in Afrika, in Uganda, in de bergen. Vandaag moet het gebeuren, 21 kilometer lopen, hellingen van 8%, maar ook hellingen van 22%. En het zal ook vast nog wel lekker warm worden.

De achterliggende dagen waren intensief, ik heb veel gezien, armoede, armoede en nog eens armoede. Maar… dwars door de armoede heen ook de dankbaarheid en de blijdschap.

Ik sta op om naar het ontbijt te gaan, ik fris me op, kleed me aan en kijk nog even op mijn telefoon. Hey... op Facebook een bericht van Elsaly op m’n tijdlijn. Elsaly m’n puberdochter. Elsaly m’n dochter waar ik nog weleens een keertje mee bots.  Bijzonder om de bemoedigende woorden te lezen. Bijzonder en ontroerend! Helemaal als ik de laatste zin van het bericht lees ‘Met mijn God beklim ik de hoogste muur psalm 18:30 Kusjes els’
Ik ga op de rand van m’n bed zitten en dank God! Hij is erbij ook vandaag! De woorden die Hij mij vandaag via Elsaly geeft kreeg ik een week eerder ook al op bijzondere wijze vanuit een heel andere hoek. Op een moment dat ik ook tegen de reis opzag. En natuurlijk als echte kerel deel je dat niet, dat je ergens tegen op ziet….

Ik ga naar de ontbijtzaal en eet een paar sneetjes geroosterd brood met jam. Ik krijg er warempel zin in om te gaan lopen. De woorden uit psalm 18 geven me kracht, het feit dat er thuis voor me gebeden wordt geeft me kracht. Ik voel me sterk, beter gezegd, ik voel me gesterkt…
Wat een feest als we vervolgens met 500 mensen, blank en zwart, meer dan 10 nationaliteiten uit de bijbel lezen en bidden, en vervolgens starten met de Muskathlon. Wat een mooi gezicht die rode sliert door de bergen. Hoe bijzonder al die mensen langs de kant, juichend, zingend, bemoedigend, muziek makend, soms zelf op lege jerrycans.

Ik geniet van alles wat er om me heen gebeurt ik voel me sterk, gedragen door de gebeden en door God zelf. Dat betekent niet dat het vanzelf gaat, het is hard werken, het is zweten, maar God is erbij, Hij geeft de kracht! De kracht die nodig is om deze tocht te volbrengen.
Voor ik het in de gaten heb zitten de 1e 12 kilometers erop, kinderen lopen mee, op afgetrapte schoenen, op blote voeten, op slippers. Wat hebben zij een energie, ze gaan gewoon door. Wat geven ze ons ook een steun en een drive tijdens het lopen.

En dan na 21 kilometer bereik ik de finish! Ik heb m’n halve marathon volbracht. Ik mocht een fysieke bijdrage leveren aan de strijd tegen onrecht. Even voorbij de finish staat een kruis, symbool van het volbrachte werk van Jezus Christus. Ik kniel bij het kruis, letterlijk op blote knieën mag ik de Heere danken voor wat hij heeft gedaan. Voor de bijstand vandaag, maar voor alles wat ik in mijn leven mocht ontvangen en bovenal voor het volbrachte werk op Golgotha.

De opvolgende uren ben ik in de buurt van de finish en zie ik veel muskathleten binnenkomen. Ook m’n teamgenoten waarvan er een aantal de hele marathon, dus 42 kilometer lopen. Wat een feest is het hier..

Aan het einde van de middag gaan we terug naar ons hotel, na een heerlijke douche is het tijd voor het avond eten. Na het avondeten zit iedereen enigszins uitgeblust aan een van de tafels of in de lobby van het hotel.

Om 20:59 uur piept m’n telefoon, een Whatsapp berichtje van onze wethhouder:
‘ Lubbert, als je in staat om te bellen wil je mij dan bellen Mvg, Ard’
Ik reageer
‘Ha, Ik ben zaterdag weer in NL lijkt me goed om dan even af te stemmen, hiervan bellen is lastig en... beetje duur...  Gr. Lubbert’

En dan krijg ik het volgende bericht:
“Snap ik, Er dreigt politieke crisis er is in mandaat 375.000 verstrekt aan SDCP terwijl daar geen dekking voor is. Vanavond extra B&W gehad…. Zaterdag maar even afstemmen Mvg Ard”

En daar zit je dan… ver van huis een bijzondere dag achter de rug…

De volgende middag vertrekken we richting Uganda. Op enig moment zie ik een grasveld, ik zie 2 houten doelen, ik zie koeien, ik zie kinderen, zwart… en op blote voeten...

Ze spelen een potje voetbal, ik heb weinig verstand van voetbal en zie dat ze dat spel verdraaid goed onder de knieën hebben…
Grasveld, graspollen en kuilen, geen kunstgras…. er gaat veel door mijn hoofd…
           (wordt vervolgd)

« Terug

Reacties op 'Relativeren…'

Geen berichten gevonden

Log in om te kunnen reageren op nieuwsberichten.